Verschrikkelijke auto’s waar we als kinderen van hielden

Onze lezers hadden als kinderen een liefde voor sommige vreselijke auto’s. Laat me daar een voorbeeld van geven. Toen ik op de middelbare school zat, kocht mijn vader een eenjarige, ex-verhuurde 2007 Dodge Caliber SXT. Het was schreeuwend wit, maar omdat het een SXT was, had het nét iets meer dan het instapmodel. Hierdoor beschikte het over elektrische ramen en spiegels, keyless entry, lichtmetalen velgen en cruisecontrol. Ik leerde zelfs autorijden in deze auto.

Wat ik nog niet heb verteld, is dat ik erg enthousiast was over deze aankoop. Mijn vader reed hiervoor in een 1992 Oldsmobile Eighty-Eight die hij van mijn grootmoeder had geërfd. Deze auto viel echter steeds verder uit elkaar. De typische GM-problemen waren aanwezig: een doorhangende hemelbekleding die mijn vader op een dag zonder enige ceremonie had losgerukt, waardoor er alleen een lelijke houten plaat met restjes oranjebruine lijm overbleef. De ophangingen van de Olds lagen bovendien bijna op de bump-stops, vanwege versleten schokdempers en al het gereedschap dat mijn vader erin had liggen voor zijn werk. Het starten ging niet altijd betrouwbaar, ondanks die onschendbare 3800 motor, en de transmissie gleed soms weg.

Ik was gewoon blij dat we in iets nieuwers en veiligers zaten. Met meer airbags dan alleen één. Bovendien vond ik het ontwerp best cool, een soort krachtige, blokachtige uitstraling die Dodge kenmerkte, samengevoegd in een kleine hatchback/wagon uit Mitsubishi.

Maar toen kregen we de Caliber. En toen ontdekte ik hoe slecht deze auto eigenlijk was. Mijn enthousiasme verdween snel. Het werd een stuk minder leuk toen mijn moeder in 2009 haar Sorento total loss reed en we met z’n vijven in de Caliber moesten proppen voor een groot deel van de zomer, terwijl we een vervangende auto voor haar zochten.

Nu ben ik altijd benieuwd als ik ze op de weg zie, soms met een beetje verbijstering. 'Rijd je nog steeds in dat ding?' Het is misschien wel een van de slechtste compacte auto’s van zijn tijd (de GM Deltas hadden nog wel wat goeds, ook al leken ze je dood te willen rijden). Calibers zijn tegenwoordig vrij zeldzaam. Het is ook grappig dat een groot aantal Calibers verkocht werd tijdens het Cash 4 Clunkers-programma, waardoor ze veel oudere auto’s vervingen, maar nu zijn ze zelf grotendeels verdwenen.

Eigenlijk moet ik de Caliber iets navertellen. Deze rampzalige auto heeft me waarschijnlijk juist gekatapulteerd naar mijn liefde voor grote, luxueuze wagens. Die zijn misschien niet altijd vriendelijk voor mijn portemonnee, maar in ieder geval zijn ze niet de verdomde Dodge Caliber.