Waarom Amerikaanse regelgevers tegen minicars zijn

In de Verenigde Staten zijn minicars en microcars geen ingeburgerde verschijnselen. Ondanks hun populariteit in Europa en Azië kunnen deze kleine voertuigen hier nog steeds geen voet aan de grond krijgen. Zeker nu elektrische voertuigen aan populariteit winnen, blijft de houding van Amerikaanse consumenten ongewijzigd.

Voertuigen zoals de Citroën Ami en Fiat Topolino zijn geweldige successen elders, maar blijven in de VS vrijwel onbekend. David Zipper van Bloomberg heeft de diepte ingegaan om te onderzoeken waarom Amerikaanse consumenten over het algemeen niet geïnteresseerd zijn in microcars, waarom wetgevers en regelgevers aarzelend zijn en wat de toekomst van minicars in de VS kan zijn.

Voordat we verder gaan, laten we een “minicar” definiëren. Volgens Zipper verwijst de term naar een breed scala aan voertuigen die groter en sneller zijn dan een fiets, maar kleiner en langzamer (en bijna altijd goedkoper) dan een volwaardige auto. Sommige modellen bieden plaats aan twee passagiers, terwijl andere nog wat meer kunnen herbergen.

Volgens Bloomberg zijn er een aantal redenen waarom minicars in de VS niet aanslaan, ondanks de publieke interesse. De National Highway Traffic Safety Administration (NHTSA), onderdeel van het Ministerie van Transport, vereist dat nieuwe auto’s die in de VS worden verkocht voldoen aan uitgebreide veiligheidsnormen, die alles beslaan van voorruiten tot veiligheidsgordels. In tegenstelling tot Europa heeft de NHTSA slechts één categorie voor kleinere vierwielige voertuigen die niet aan deze veiligheidsnormen voldoen: Low-Speed Vehicles (LSV), met een maximumsnelheid van 25 mph.

Op staatsniveau vereisen motorvoertuigendiensten over het algemeen dat voertuigen worden geclassificeerd als een auto of LSV om registratie te verkrijgen voor legaal gebruik op openbare wegen. In 2016 maakte de federale overheid een uitzondering voor “autocycles”, drie-wielige voertuigen die vaak als motorfietsen worden behandeld.

De rigide indeling van de NHTSA voor vierwielige voertuigen — auto, LSV of niets — biedt nauwelijks ruimte voor veel minicars die in het buitenland populair zijn. Boven de VS kunnen de meeste minicars de 25 mph LSV-limiet overschrijden, en ze missen doorgaans de airbags en andere dure veiligheidsvoorzieningen die vereist zijn om te voldoen aan de federale crashnormen. Een zeldzame uitzondering, de Smart ForTwo, verliet de Amerikaanse markt in 2019.

Technisch gezien zouden producenten van minicars hun voertuigen in de VS kunnen verkopen door hun snelheid te beperken tot 25 mph, maar dat zou de bruikbaarheid en veiligheid van deze voertuigen ernstig beperken. Stel je voor dat je in een voertuig rijdt dat slechts 25 mph haalt op een van de vele Amerikaanse snelwegen — dat zou absoluut een nachtmerrie zijn.

Bezoekers die dol zijn op minicars kunnen deze regels omzeilen door simpelweg voertuigen ouder dan 25 jaar te importeren, maar die zijn in feite vaak echte doodsputters.

Aan de andere kant, hier is waarom Europeanen en Aziaten verliefd zijn op deze voertuigen. Volgens Bloomberg is de voornaamste reden geen gebrek aan consumenteninteresse, maar wel de regeldruk die opgelegd wordt door inflexibele overheidsfunctionarissen die Amerikanen beletten te genieten van enkele van de meest creatieve en praktische innovaties op het gebied van stedelijke mobiliteit.

Bijna alle nieuwe generaties minicars zijn tegenwoordig elektrisch, aangezien elektrificatie een hernieuwde belangstelling heeft gewekt voor kleine,no-emissie voertuigen die het goed doen in drukke stedelijke gebieden. Aangezien de meeste ritten met minicars relatief kort zijn, hebben de modellen vaak slechts een bescheiden accu nodig met een actieradius van ongeveer 50 mijl.

In Japan worden automobilisten vaak als liefhebbers van minicars beschouwd. Al 75 jaar biedt het land kei-auto's en -trucks aan — kleine voertuigen met hun eigen regelgeving qua afmetingen en veiligheidsregels. Tegenwoordig vormen zij ongeveer een derde van de nieuwe verkopen van auto’s in Japan, en bieden ze een goedkopere en wendbaardere alternatief voor volledige auto's en pickups.

Minicars zijn ook populair in andere Aziatische landen zoals China, waar de Wuling Mini EV, die voor minder dan $10.000 te koop is, een tijdlang het populairste elektrische voertuig van het land was.

Met smalle straten en lage snelheidslimieten is Europa ook een aantrekkelijke markt voor deze wendbare minicars, vooral nu steden als Parijs en Amsterdam duizenden parkeerplaatsen omzetten in fietspaden en openbare ruimtes. “Het wordt steeds moeilijker om steden binnen te rijden met volwaardige auto’s vanwege een gebrek aan parkeerruimte,” zegt Annick Roetynck, hoofd van LEVA-EU, een Europese handelsvereniging die fabrikanten van lichte elektrische voertuigen vertegenwoordigt.

Roetynck voegde toe dat minicars ook goed geschikt zijn voor mensen die in dorpen wonen en wat langere afstanden op het platteland moeten afleggen, waar de wegen vaak slechts 70 kilometer per uur bevorderen. De Europese Unie heeft twee reglementaire categorieën vastgesteld voor “quadricycles” met een maximumsnelheid van 45 kph (28 mph) en 90 kph (56 mph). Dergelijke voertuigen zijn onderworpen aan minder strenge regels en veiligheidsnormen dan die voor volwaardige auto’s. Bijvoorbeeld, een rijbewijs is doorgaans niet vereist voor het besturen van de langzamere klasse van quadricycles, waardoor hun gebruik toegankelijk wordt voor bestuurders vanaf 14 jaar.